Jest bowiem istota taka ,która osiedla się w łaźniach przybrzeżnych gospód. Mowa o Fanniku - opiekunie łaźni. Gdy Fannik upodoba sobie jakąś łaźnię, zwykle postanawia w niej zamieszkać. Łaziebnik dba o czystość i porządek w łaźni, pilnuje też ubrań osób zażywających relaksujących kąpieli. Zapewnia również ich komfort dbając o idealną temperaturę wody w pomieszczeniu i odpowiednią twardość brzozowych lub dębowych witek do smagania po ciele. W zamian za dobre wypełnienie swoich obowiązków pozostawia mu się codziennie odrobinę wody w bani lub cebrze. Jeśli Fannik wykonuje swoją pracę, nie otrzymując w zamian żadnego wynagrodzenia, potrafi mścić się na niesprawiedliwych gospodarzach w postaci wielu wymyślnych sposobów. Jest między innymi oskarżany o poślizgnięcia i oparzenia gorącą wodą lub parą, której postać może przybrać. Biada temu, kto spotka wystarczająco zaniedbanego i zdesperowanego Fannika, bowiem będzie on wtedy odpowiedzialny za utonięcie lub przeniesienie ofiary do pobliskiego zbiornika wodnego. W takich sytuacjach właściciele karczm wzywali najczęściej kapłana boga ognia, który odprawiał rytuał przepędzenia, aby pozbyć się złej istoty. Niektórzy gospodarze zaczęli wieszać podkowy nad wejściem w celu zniechęcenia łaziebnika do zamieszkania w niej. Fannik widywany był najczęściej jako mały, karłowaty starzec o wielkiej głowie, długim nosie i zmierzwionych, czarnych włosach na całym ciele. Charakteryzował się też długimi kończynami i drobnymi, ale ostrymi zębami. Posiadał zdolności zmiennokształtne, towarzyszył ludziom pod postacią kota, psa lub królika. Częste były też przypadki, kiedy niezadowolony Fannik, przyjmując postać pary wodnej, oparzył swoich gospodarzy.
Advertisement
90
stron
Fannik opiekun łaźni
Advertisement